صابر كرماني

دم می‌زنم زِ عشق و ولای تو یاعلیسر می‌نهم زِ صدق، به پای تو یاعلیبر لوح دل به‌غیر جمالِ تو نقش نیستواصل شدم به فیضِ لقای تو یاعلیدارد بس افتخار به شاهانِ تاجدارهر بنده‌ی فقیر و گدایِ تو یاعلینامت علی و یکصد و ده هست در عددنصفش مجیب و ذکر و دعای تو یاعلیخمسش حبیب و عُشر بود اسم ذات هوبرپا بود جهان ز بقایِ تو یاعلیکون و مکان و لوح و سموات و عرش و فرشخلقت شدند جمله زِ رأی تو یاعلیعرش خدا که قلبِ محبان باصفاستبود از نخست منزل و جای تو یاعلیهر دم رسد به گوش دل و جان عاشقانآوایِ عشق و شور و نوای تو یاعلیمستم ز شوق و نغمۀ مستانه میزنمچون بلبلی به باغ صفای تو یاعلیمنصوروار هر که بنوشد شرابِ عشقواقف شود به سرّ خفایِ تو یاعلیباشد مصون ز حیلۀ شیطان و شرّ  نفسهر عاشقی ز لطف و وفای تو یاعلیتسبیح‌خوان به امر خدا تا که شد ملکبگشود لب به مدح و ثنای تو یاعلیفلک وجود غرقۀ بحر نعیم توستهستی است قطره‌ای ز سخای تو یاعلیصابر قدم به حصن ولایت نهاد و گفتروشن‌دلم ز نور ولایِ تو یاعلی صابر كرماني...